اجازه دفن کنار جدش ندادند
نحوه شهادت امام رضا ـ علیه السّلام ـ چگونه بود؟
حضرت امام رضا ـ علیه السّلام ـ در سال 148 هـ .ق در شهر مدینه متولد شد،(1) و در ماه صفر سال 203 هـ .ق در سن 55 سالگی در شهر طوس خراسان به شهادت رسید.
در باب شهادت ایشان تقریباً تمام علمای شیعه و عده زیادی از علمای اهل سنت قائلند که آن حضرت مسموم و شهید شده اند. درباره عامل شهادت اختلاف نظر و اقوالی وجود دارد که به آنها اشاره خواهیم کرد.
قول مشهور این است که آن حضرت توسط مأمون خلیفه عباسی مسموم شده و به شهادت رسیده اند.
علمای اهل سنت درباره شهادت امام به دست مامون دو دیدگاه دارند:
« چگونگی بیعت با امام رضا علیه السلام »
مردم کجا با امام رضا علیه السلام برای ولایتعهدی بیعت کردند؟
مأمون پس از آن که در روز دوشنبه هفتم ماه
رمضان سال 201 هـ ق در «مرو» ولیعهدی را بر امام رضا-علیه السلام- تحمیل کرد و عهدنامه
ولایتعهدی امام-علیه السلام- را امضاء نمود به «فضل بن سهل» دستور داد مجلس
باشکوهی که مرکب از رجال دولت و اعیان و اشراف ملت و امراء و وزراء و درباریان و
فرماندهان و سپاهیان و علماء و نویسندگان و شعراء و خطباء باشد، تشکیل دهد و برای
اجرای تشریفات بیعت در یک روز معیّن در دربار خلافت حاضر شوند و «لباس سیاه» را که
شعار «بنی عباس» در آن روز بود به لباس «سبز» که شعار «علوییّن» است، تبدیل کنند(1) و پرچم سبز برافرازند.
روز دهم رمضان تمام طبقات مردم با لباس سبز در دربار «مأمون» حاضر شدند و نظامیان
در محل مخصوص خود صف آرائی کردند و سایر مدعوّین در جایگاه های خود قرار
گرفتند.
»سه نکته اخلاقی «
آیتالله میرزاجوادآقا ملکی تبریزی
مرا در ایام تحصیلم در نجف اشرف، شیخی بود که در تربیت، مرجع طلاب متقی زمان خود بود و آن چه را از اعمال بدنی که مؤثر به حال سالک الیالله است، تجربه کرده بود. او در اینباره سه امر را بیان کرد:
1. آنکه در هر روز و شبی یک سجدهی طولانی کند و در آن بسیار بگوید: «لاٰ اِلهَ اِلّاٰ اَنتَ سُبْحٰانَکَ اِنّی کُنْتُ مِنَ الظْاٰلِمین »1 و در آن قصد کند که روح من در زندان طبیعت، اسیر و مقید به این قیود است و پروردگار من پاکتر از این است که به من ستم کند و من هستم که به خود ستم کردهام و آن را در این مهلکهها انداختهام و او یاران خود را به این سجده توصیه میکرد و هر کس به آن عمل میکرد، تأثیر آن را در حالات خود میفهمید و هر چه طول سجود فردی بیشتر بود، تأثیر بیشتری نیز نصیب ساجد میشد.
2. انگشتری عقیق یا فیروزه به دست کردن؛ زیرا در حدیث آمده است که خداوند تعالی میفرماید: «من از بندهای که دست به دعا بردارد و در دستش انگشتری فیروزه باشد، شرم دارم که دست او را رد کنم و محروم دارم.»
3. صدقه دادن قبل از دعا است؛ چنانکه روایت شده است که «اِسْتَنْزِلوا الرِّزْقَ بِالصَّدَقَه؛ یعنی روزی را به وسیلهی صدقه به سوی خود فرود آرید».
________________
1- معروف به ذکر یونسیه
آیتالله میرزاجوادآقا ملکی تبریزی
انس با ملکات جوانی
[1] ای عزیزان من؛ قدر جوانی خود بدانید؛ کم میشود کسی در جوانی به فکر خود افتد1 و انحرافات را کنار گذارد؛ چون به پیری برسید افسوس جوانی خود را خورید، اما چه فایده برگشتن در او نیست.2
[2] ای عزیزان من؛ در جوانی عوض آنکه به فکر معیشت پیری باشید به فکر خود باشید، ملکات و سرمایههای معنوی برای خود تهیه کنید تا در پیری از آن استفاده کنید.3
[3] ای عزیزان من؛ در جوانی همه کس به تو علاقه دارند و در پیری هیچ کس تو را نخواهد پس در فکر آن باشید در آن وقتی که همه از شما رمیده شوند شما رمیده از آنها باشید و شب و روز با ملکات جوانی خود داشته باشید (یعنی خدا، بندگی، توجه به خدا و لذت بردن از قرب با خدا).4
امام مهدی (عج) و مکذّبین (4)
محمد علی شیرازی معروف به محمدعلی باب
على محمد شیرازى در اول محرّم ١٢٣۵ ق در شیراز متولد شد و پس از وفات پدر، تحت کفالت دایى خود قرار گرفت. وى تعلیمات ابتدایى را نزد شیخ عابد از شاگردان شیخ احمد احسایى و سید کاظم رشتى آموخت. وى فردى گوشهگیر بوده و بر اثر دعانویسى و ریاضتهایى؛ مثل رفتن روى پشت بام و وردخوانى در هواى گرم بوشهر،... مردم او را به نام سید ذکر(8) مىخواندند. همچنین عدهاى او را خورشیدپرست و برخى نیز پریشانگو و دچار اختلال مىدانستند.
تربت امام حسین ـ علیه السّلام ـ چرا خاصیت شفادهی دارد؟
وچه گونه جسم روحانی امام (ع) بر خاک اثرگذاشته است؟
آیا امام حسین(ع) از فرجام کارش آگاه بود؟